هتل نیلوفر صحرایی (Desert Lotus) چندان جای راحتی برای رسیدن، و گذران تعطیلات نیست. قرار گرفته در بین ریگ های روان مغولستان مرکزی، این هتل از غرب پکن بیش از ۵۰۰ کیلومتر فاصله دارد. دور از هر نوع ساحل یا کلان شهری. ولی لااقل به یک جا نزدیک است: با اوتو، شهری چینی که معادن آن در بردارنده نیمی از تنوع سنگ های معدنی بر روی زمین است.
معادن بایان اوبو در بیرون از شهر با اوتو، حجم عظیمی از فلزات را که در دستگاه های الکترونیکی به کار می روند تولید می نمایند، از تلویزیون خانه تان گرفته تا آیفون طلایی جدید. این تقاضای عظیم فلزات است که باعث انفجار مغولی و سر بر آوردن بناهایی مثل هتل نیلوفر صحرایی شده.
صحرا و تفریحگاه، زوج مناسبی نیستند. ساختن بناهایی چنین بزرگ بر روی شن ها کار سختی است، اما شرکت چینی
PLaT Architects بر مشکلات عمرانی و معماری چیره شده و این هتل را بر روی بستری از شن ساخته.
لوتوس صحرایی بدون استفاده از روش های سنتی پی ریزی ساختمان ساخته شده، در جریان بر پایی آن از سیمان یا آب استفاده نکرده اند بلکه یک زیرساخت تخت فلزی را با شن و ماسه پر کرده اند؛ درست مثل شن و ماسه یا هر چیز سنگینی که کف کشتی یا قایق می ریزند تا تعادل آن حفظ شود.
دیوارها از مواد ترکیبی از جنس شن صحرایی ساخته شده و سایه بان ها که شبیه بادبان هستند نیز از مصرف انرژی مجموعه می کاهند.
برای رسیدن به هتل می شود از وسیله نقلیه ای استفاده کرد که برای فرو نرفتن در شن های روان به شکل قایق ساخته شده. البته از هلی کوپتر یا شتر هم می توان استفاده کرد. تصویر زیر نمای هوایی مجموعه را نشان می دهد که از طریق گوگل Earth به دست آمده.
و باقی عکس ها که نشان دهنده محیط گردشگری منطقه و چهره بومیان هستند.
.png "ariamtwo|سایت علم و موزیك")
